Zmiany klimatu, jakie w ostatnich latach są odczuwalne również w Polsce, skłaniają producentów cebuli do sięgania po dotychczas rzadko praktykowane rozwiązania związane z uprawą odmian cebul dnia długiego (tzw. cebule hiszpańskie). Cebule typu hiszpańskiego popularne w uprawie w rejonie śródziemnomorskim (pomiędzy 30° – 40° szerokości geograficznej), do indukcji tworzenia cebuli potrzebują 12–14-godzinnego dnia, dobrze sprawdzają się również w warunkach klimatycznych jakie panują w Polsce.
Odmiany hiszpańskie, przystosowane są do uprawy w ciepłym klimacie, dobrze tolerują wysokie temperatury, dając wysokie plony dobrej jakości cebul nawet przy deficycie wody w glebie. Szybko tworzą silny system korzeniowy, doskonale radzący sobie z niższym uwilgotnieniem gleby, a wysokie temperatury w okresie lata zdecydowanie mniej ujemnie wpływają na wzrost wegetatywny i tworzenie cebul. Również w tych trudnieszych warunkach uprawy, lepiej wykorzystują wilgoć i składniki pokarmowe zawarte w glebiej Mają potencjał do tworzenia dużych cebul, co przekłada się na wysokie plony. Tym samym są to odmiany bardzo dobre do obierania, przy dużym rozmiarze cebul dobrze i szybko się je obrabia. Tym samym koszty jednostkowe przeznaczane na obieranie są niższe. Z tego też względu rośnie areał uprawy odmian w typie hiszpańskim jak Bratko F1 i Banko oferowanych przez Syngenta.
W przypadku odmian w typie hiszpańskim, nie należy się zbytnio spieszyć z siewem nasion – optymalnie gdy przypada on na okres między 10-20 kwietnia. Wbrew pozorom w przypadku tego typu odmian ma to bardzo duże znaczenie, gdy bowiem przyśpieszony będzie termin siewu w korelacji z niekorzystnym przebiegiem temperatur w maju (długie okresy niskich temperatur) może dochodzić do jarowizacji roślin i tworzenia pędów kwiatostanowych w tym samym sezonie co zgrubienia cebulowe. Z kolei opóźniony termin siewu może skutkować niższym plonem. Polecana norma wysiewu dla tych odmian wynosi 2,2-2,5 jednostki/ha.
Dużym atutem odmian w typie hiszpańskim jest silny wigor roślin , który uwidacznia się już w trakcie wschodów, przez co pod względem produkcyjnym okres juwenilny jest dużo łatwiejszy niż u odmian w typie rijnsburger. Generalnie jednak odmian w typie hiszpańskim uważane są za dość wrażliwe zarówno jeśli chodzi o uboczne skutki działania herbicydów powschodowych, jak również podatność na choroby. Szczypior jest tu bowiem jaśniejszy, w mniejszym stopniu pokryty woskiem i delikatniejszy niż u odmian typu rijnsburger. W warunkach dużej presji ze strony Botrytis allii sprawcy zgnilizny szyjki cebuli, Peronospora destructor sprawcy mączniaka rzekomego czy grzybów z rodzaju Stemphylium szybko dochodzi do porażenia szczypioru i przebieg tych chorób może być bardzo szybki i gwałtowny, a wiec związany z dużymi stratami w plonie. Odmiany hiszpańskie wymagają częstszych lustracji pola i zatem staranniejszej ochrony. W porównaniu z odmianami rijnsburger , są zazwyczaj szybciej infekowane, a rozwój chorób grzybowych przebiega zdecydowanie szybciej. Niektórzy producenci zauważają też niższą podatność polową na bakteriozy. Trzeba również pamiętać, że odmiany w typie hiszpańskim nie nadają się do długiego przechowywania, maksymalnie można je przechować do końca lutego.